PRETéRITO

O pretérito de indicativo, tamén chamado pretérito perfecto é un dos tempos verbais. Caracterízase por, ademais de posuír vogal temática e carecer de sufixo modo-temporal, circunstancia esta última que tamén lle acontece ó presente de indicativo, por ter un sufixo número-persoal de seu (-i/-n, -ches, -u, -mos, -stes, -ron).

O modo do pretérito de indicativo é real. Refire un momento pasado en relación ó presente, e non necesita referente: Choeron as vacas á tardiña

Valores do Pretérito de Indicativo

• Metaforicamente para referirse a un feito inminente: Non me berres máis, xa marchei.
• Pode indicar unha acción anterior a un momento futuro: Durme, cando espertes, morreu o conto.
• Pode indicar un momento anterior a outro pasado: Non viu se lle viñan pola dereita ou pola esquerda.
• De mandato: con valor imperativo, pode expresar ordes de realización inmediata: Tedes que ter rematado o traballo para mañá, así que xa o fixestes
• De negación absoluta: en contextos coloquiais pode expresar a negación da acción: Que pouco me gustou o lugar. Xa volvín

Formas

andei	varrín	partín
andaches	varriches	partiches
andou	varreu	partiu
andamos	varremos	partimos
andastes	varrestes	partistes
andaron	varreron	partiron